miércoles, 28 de diciembre de 2011

Polo con queixo fresco ao forno

O outro día, estaba griposa, soa na casa e coa neveira medio vacia. Así que á hora de comer, tocoume experimentar co que había na casa. Por un lado para variar, e por outro porque non tiña os ingredientes para o que realmente me apetecía. E a verdade é que me quedou un plato ríquisimo, que penso facer moitas mais veces. Por que ademais é rápido e sinxelo. 
Da foto non vos fiedes demasiado, que se ve bastante mal. Saquina co móbil, ou carracamóbil, que ten unha cámara horrible. Todo por non ir á habitación a buscar a cámara de fotos. ¡Qué vaga que son! Pero polo menos o recoñezo, que seica é o primeiro paso. 
Aquí vos deixo a receita por se vos animades a probar. Espero que sí,  e que vos guste tanto como me gustou a min, ¡ou mais!

 Ingredientes.
  • Peituga de polo fileteada.
  • Tomates.
  • Queixo fresco.
  • Xamón cocido.
  • Salsa de soia.
  • Herbas provenzais.
  • Cebola.
  • Auga.
Preparación.
Eu usei unha tarteria pequena de barro. Cubrín o fondo con lonchas de xamón cocido. A continuación, puxen unha capa de tomates cortados en lonchas e cubrino con cebola. Por riba puxen unha capa de queixo fresco cortado moi finiño e boteille herbar provenzais. Para rematar, coloquei os filetes de polo espolvoreados con queixo fresco, que previmente desmenuzara cos dedos. O queixo ahí é mais que nada para que se funda e lle dea sabor ao polo. Despois botei mais e finas herbas e un chorrillo de salsa de soia. Non usei sal por que esa salsa xa é salada de por si. Para que a carne non quedase seca e non se pegase todo, añadin un chorriño de auga. Forno a 200º e a esperar. Nunha media hora mais ou menos está feito. ¡E a comer!
Saúdos!!! Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ 

miércoles, 21 de diciembre de 2011

El libro de las almas - Glenn Cooper

Portada 
¡Qué ganiñas lle tiña a este libro! E o que me custou conseguilo. Como é unha segunda parte, e a primeira a sacara da biblioteca, esperaba conseguila alí. Pero despois dun par de meses da súa publicación, seguían sen telo. Así que lle preguntei ao bibliotecario: ¡e non sabia da súa existencia! Tamén me dixo que se chegaban os cartos que o mercarían, pero despois de esperar e esperar, acabei mercándoo eu. Eso si, en versión dixital para ler no Kindle, que sae mais barato, e hai crise.
"El libro de las almas" é a segunda parte de "La biblioteca de los muertos", asi que se non a lestedes, parade aquí que seguramente vos fastidiarei o final. Nesa primeira parte, Will Piper, un axente do FBI, empeza a investigar uns asesinatos en serie, para acabar metido de cheo en algo que o supera. O Goberno oculta unha biblioteca chea de libros con datas de nacementos e mortes. Libros premonitorios, escritos fai centos de anos. 
Nesta segunda parte, Will está xubilado e firou unha clausula de confidencialidade respecto a esa biblioteca. Pero o acaban convencendo para investigar sobre ela, o seu orixe,  e o mais importante: ¿por qué a partir de certa data, non hai mais entradas? ¿Deixaron de escribilas por algún motivo en concreto? ¿Ou algo alleo lles impediu continuar, como por exemplo unha guerra ou epidemia?
"El libro de las almas" non é ningunha obra maestra, nin ten unha trama complexa e elaborada. Ao contrario. Trátase dun libro rápido de ler, a min duroume dous dias. E a trama é moi sinxela. Por momentos votei en falta enigmas con certa dificultade para resolvelos, ou que a propia trama me sorprendese. Así como a primeira parte ten un final que me deixou boquiaberta e con cara de sorpresa, este pareceume predecible e pouco orixinal.  Pero ainda así, está ben. Cumple a súa labor de entreter e facer pasar un bo rato. Se léstesdes a primeira parte, non deixedes de lelo, porque aclara moitas cousas sobre a biblioteca e os monxes. 

Datos do libro
Título: El libro de las almas
Autor: Glenn Cooper
Páxinas: 398
ISBN-10:  8425346088
ISBN-13:  9788425346088
Editorial: Grijalbo
Data de publicación: 25-08-2010
Ficha Anobii: Aquí

Trailer

Saúdos!!! Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ 

lunes, 19 de diciembre de 2011

Sherlock Holmes y la casa del miedo

Hoxe toca falar outra vez de cine. Despois de mirar películas que non había por dónde collelas, cuns argumentos pésimos (Intruders) ou inexistentes (The last winter), acabei tirando de algo clásico. E tocoulle a unha do meu amado Sherlock Holmes. Todo comeza cando un grupo de 7 amigos estan ceando, e a un lle chega unha sobre que ten como único contigo 7 pepitas de laranxa. Ao dia seguinte, aparece morto. Pasa o tempo, e outro deses amigos lle chega un sobre como ese, pero esta vez con 6 pepitas. E tamén morre. Os que quedan vivos, avisan a Sherlock para que investigue, o cal se presenta na mansión na que conviven e ocorreu todo, co seu fiel amigo Doctor Watson. 
Extraños sobres que prexiasan a morte, unha criada que da medo, unha mansión tenebrosa... Elemnentos todos deles que fan que esta historia dea algo de medo. Pero tamen hai situacións cómicas que me fixeron rir con ganas. 
A historia me atrapou case dende o principio, e o final sorprendeume. Non é destas historias que sabes quen é o asesino casi dende o principio. Se a tivese que puntuar, daríalle un 8/10.


FICHA TÉCNICA: 
Título: Sherlock Holmes and the House of Fear
Año: 1945
País: USA
Dirección: Roy William Neill
Intérpretes
: Basil Rathbone, Nigel Bruce, Aubrey Mather
Guión: Roy Chanslor, Arthur Conan Doyle
Productora: Universal Pictures
Duración: 69 minutos
Quería poñer o trailer, pero buscando en youtube o que atopei foi directamente a película. Así que vos deixo aquí a primeira parte.

Saúdos!!! Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

domingo, 11 de diciembre de 2011

El Pasaje - Justin Cronin

Portada 
Este libro me lo regalaron por mi cumpleaños, y me dijeron que estaba muy bien y que me iba a encantar. Las criticas eran muy buenas, e incluso Stephen King, uno de mis autores favoritos, decia maravillas sobre este libro. Así que empecé a leerlo con muchísimas ganas y entusiasmo, esperando encontrarme una historia que me engachase. Pero no fué así. El principio fué raro, luego empezó a gustarme, para terminar aburriendome un montón. A punto de abandonarlo, seguí leyendo y hacia el final me volvió a gustar, para llevarme una gran decepción con el final. Esta es la primera parte de una trilogía, y dudo mucho que me lea los siguientes.

Sinopsis
En lo más profundo de la jungla, un científico, al frente de una expedición, descubre una sustancia milagrosa que tal vez permita acabar con la mayoría de las enfermedades. Al menos, eso es lo que él se cree. Se equivoca. Ningún ser humano sale vivo de la expedición. Los que sobreviven ya no son seres humanos.
En unas instalaciones ultrasecretas del gobierno norteamericano un fallo de seguridad permite que escapen unos monstruosos seres que habían sido objeto de un experimento militar escalofriante. En un periodo de tiempo increíblemente corto, desatan el caos y la destrucción a su paso.
No muy lejos de allí, Amy, una niña huérfana de apenas seis años de edad, inicia un viaje lleno de peligros. Amy es una niña muy especial: eso lo saben los virales sedientos de sangre que la persiguen, y también lo saben los que han ordenado al agente del FBI Brad Wolgast que la localice a toda costa.
Pero Wolgast decide proteger a Amy. Intuye que en ella está la clave para detener el horror que se ha apoderado del planeta. Mientras la Tierra se acerca a su propio fin, Amy y Wolgast inician su peculiar odisea, a través de un mundo transformado por los sueños más oscuros del hombre, hasta ese momento en que ella pueda poner fin a lo que nunca debió haber ocurrido.

Datos del libro
Título: El Pasaje
Autor: Justin Cronin
Páginas: 1085
ISBN-10:  8489367876
ISBN-13:  9788489367876
Editorial: Ediciones Urano
Fecha de publicación: 01-10-2010
Ficha Anobii: Aquí

Saludos!!! Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ